dierbaar... dat roept emoties op

Vrolijke of verdrietige, maar wel met een goed en warm gevoel.

Mijn vertaling van de gevoelens van iemand anders probeer ik vast te leggen, vereeuwig ik. Op papier, hout, op het beeldscherm. Als motief voor vitrage of een rolgordijn. In de vorm van een tekening, een foto, een foto-collage. De technieken zijn geen doel op zich. De gekozen werkwijze is niet meer dan een middel, om het doel, ‘zichtbare emotie’, te bereiken.

Wat mij zelf dierbaar is, groeit uit tot onderwerpen van m'n vrije werk. Ik kan maanden met een vaag idee rondlopen en dan ineens komt het er uit.

Wat anderen dierbaar is, vindt z'n weg in opdrachten. Regelmatig heel emotionele wisselwerkingen tussen opdrachtgever (m/v) en mij. Deze wisselwerking resulteert in een versmelting van de emoties van beide partijen. De kern blijft de emotie van de opdrachtgever. Mijn inspiratie zit in het gevoelsmatig en creatief spelen met alle visuele middelen die ik bij opdracht en opdrachtgever passend vind.

Dit versmelten van emoties is beslist geen spel. Wel een speels en langzaam groeiend gebeuren.
Bedachtzaam zoeken, ontdekken, aanpassen, vast leggen.

Uiteindelijk?

Uw emotie, in mijn handschrift uitgebeeld...

...'t dierbare vereeuwigd